Model ISO/OSI to model referencyjny, który ma na celu ustandaryzowanie sposobów komunikacji sieciowej pomiędzy różnymi urządzeniami
Podstawowym założeniem modelu jest podział systemów sieciowych na 7 warstw współpracujących ze sobą w ściśle określony sposób.
1. Warstwa aplikacji - Jej funkcję są bardzo podobne do tych z modelu TCP/IP, pozwalają użytkownikom końcowym sieci korzystać z aplikacji sieciowych.
2. Warstwa prezentacji - Przekazuje do warstwy aplikacji informacje o zastosowanym formacie danych, np. informuje jakie typy plików będą przesyłane, odpowiada ona również za odpowiednie zakodowanie danych na urządzeniu źródłowym i ich dekodowanie na urządzeniu docelowym.
3. Warstwa sesji - zarządza sesjami użytkowników korzystających np. ze stron WWW czy komunikacji video.
4. Warstwa transportu - której głównym zadaniem jest sprawna obsługa komunikacji pomiędzy urządzeniami. W warstwie tej dane dzielone są na mniejsze części, następnie opatrywane są dodatkowymi informacjami pozwalającymi zarówno przydzielić je do właściwej aplikacji na urządzeniu docelowym, jak i pozwalającymi złożyć je na urządzeniu docelowym w odpowiedniej kolejności.
5. Warstwa sieci - Głównym jej zadaniem jest odnalezienie najkrótszej i najszybszej drogi do urządzenia docelowego przez sieć rozległą, podobnie jak robią to samochodowe GPS, ale także adresowanie danych z wykorzystaniem adresów logicznych (adresów IP).
6. Warstwa łącza danych - tórej głównym zadaniem jest kontrola dostępu do medium transmisyjnego, a także adresowanie danych, tym razem jednak w celu przesyłania ich pomiędzy hostami w sieci LAN.
7. Warstwa fizyczna - , która koduje dane do postaci czystych bitów (zer i jedynek) i przesyła je poprzez medium transmisyjne do odpowiednich urządzeń.
Oba modele są do siebie dość podobne. Różnice jakie występują widoczne są w górnych warstwach gdzie w przypadku modelu ISO/OSI dokonano podziału, aż na 3 warstwy, a w przypadku modelu TCP/IP te same funkcje realizowane jest tylko poprzez jedną warstwę. Podobne różnice widać w dolnych warstwach, gdzie w modelu ISO/OSI mamy dwie oddzielne warstwy łącza danych i fizyczną, a w przypadku modelu TCP/IP tylko jedną, warstwę dostępu do sieci.
Model OSI opisuje drogę danych od aplikacji w systemie jednej stacji roboczej do aplikacji w systemie drugiej. Przed wysłaniem dane wraz z przekazywaniem do niższych warstw sieci zmieniają swój format, co nosi nazwę procesu enkapsulacji.
W warstwie łącza danych dla modelu ISO/OSI pojawiło się pojęcie adresu fizycznego. Co to jest ten adres fizyczny zapytacie. No adres fizyczny, nazywany również adresem MAC to 48-bitowy numer, zakodowany w systemie szesnastkowym na karcie sieciowej urządzenia końcowego czyli np. komputera.
Idąc wyżej mamy warstwę internetową dla modelu TCP/IP oraz warstwę sieci dla modelu ISO/OSI. W tych warstwach, w procesie enkapsulacji dodawane są adresy IP, zwany również adresami logicznymi. Te adresy to adres IP komputera nadawcy oraz adres IP komputera odbiorcy.
No i na koniec mamy jeszcze warstwę transportu, która co prawda nie stosuje adresowania do odnajdywania hostów, jak czynią to poprzednio omówione warstwy, ale stosuje numerację portów, w celu przypisania danych do konkretnej aplikacji w systemie operacyjnym.
Kiedy chcemy wyświetlić jakąś stronę internetową, to najpierw warstwa aplikacji skorzysta z protokołu HTTP, dalej w warstwie transportu wykorzystuje się protokoły tej warstwy np. TCP lub UDP, następnie w warstwie internetowej protokół IP, a w warstwie dostępu do sieci np. standard Ethernet. Komunikacja opiera się na całym zestawie protokołów, ułożonych w stos, jeden pod drugim. Dopiero wykorzystanie całego stosu protokołów do komunikacji gwarantuje jej poprawność
